Wat er op tafel ligt

Dit is een open blogpost, die al weken klaarligt om gepost te worden. Maar ik aarzelde. Het gaat over iets waar ik niet graag over schrijf. Maar toch doe ik het. Je kunt er nog voor kiezen om niet verder te lezen.

De lege tafel

Deze tafel is één van de weinige meubelstukken die al levenslang met Jelle meegaat. Toen hij een klein ventje was, at hij aan deze tafel. Toen hij een student was, leerde hij aan deze tafel. Hij schreef zijn werkstukken en luisterde muziek. Toen er op den duur een meisje aan tafel zat, waren er eindeloze gesprekken onder het genot van goede klassieke muziek. (oh, dat ben ik..;-) En nu hebben we onze gezinsmaaltijden aan deze tafel.

De tafel had een paar jaar rust toen hij op zolder stond, bij mijn ouders, toen ons nomadenleven begon. Maar voor onze laatste verhuizing door Europa, besloten we het stof eraf te blazen en hem mee te verhuizen. En daar genieten we elke dag van.

Taalstudie aan de keukentafel

Onze tafel ziet elk uur van de dag iets anders. Er wordt taalstudie gedaan, een wasje gevouwen, er wordt aan gekleurd, gekibbeld, koffie gedronken, water geknoeid, geschreven, gelezen, gezongen en nog een hoop meer. Er wordt vooral ook aan gegeten. 3 maaltijden per dag, 21 per week, en 84 per maand. Meestal is het gewoon met ons zessen, maar regelmatig ook met anderen.

Gezelligheid rondom de keukentafel

De tafel heeft nu zijn thuis gevonden bij ons in Osijek. Daar mogen we vrede over ervaren. We weten dat God ons tot hiertoe heeft geleidt en we mogen erop vertrouwen dat Hij dat ook in de toekomst zal doen. We hebben onze plek gevonden, dicht bij de Roma in Darda en omgeving, dicht bij de Theologische school en niet ver van onze andere Roma Bible Union collega’s.

Serieuze gesprekken in de kleine uurtjes

Maar sinds enige tijd hebben we heel serieuze gesprekken aan deze keukentafel over een onderwerp wat ik met jou wil delen. Ook al hebben Jelle en ik er samen heel regelmatig tot in de kleine uurtjes over gesproken, nu is de tijd gekomen om het hier op tafel te leggen.

We komen financieel niet rond.

We hebben een serieuze groep trouwe steuners, velen onder jullie, lieve lezers. We worden gesteund, door kaarten, door gebed, door e-mail en ook financieel. Sommigen van jullie steunen ons al tien jaar, sinds onze eerste uitzending! Sommigen van jullie hebben ons bemoedigd door een bezoek te brengen. Het betekend meer voor ons, dan we hier zo even in woorden uit kunnen drukken. We voelen ons diep gezegend door een ieder die achter ons staat en trouw blijft.

We zijn blij dat we elke maand 90% van onze begroting gedekt hebben. Helaas betekend dat alleen dat er elke maand ook 10 % te weinig is. Nu hebben we er niet zoveel moeite mee om de broekriem wat strakker aan te trekken. De fiets te pakken in plaats van de auto, wat minder broodbeleg te gebruiken en dat soort dingen. Een beetje eenvoudige maaltijden op tafel te zetten en een tijd geen kleding te kopen. Maar we merken dat we dat nu doen en de grens bereiken. Als we zo nog een paar weken doorgaan bereiken we de bodem en gaan de cijfers groeien in de verkeerde richting, richting rood.

Hierbij weten we dat sommige kosten hoger zullen worden. De schoolkosten voor de kinderen bijvoorbeeld. In het buitenland ontvang je geen kinderbijslag en is er ook geen subsidie voor het onderwijs. Dat komt dus allemaal op ons bordje. Dat geeft niets. We wisten dit van te voren, maar nu we hier ruim een jaar leven, hebben we een veel beter plaatje van hoe de kosten zijn.

Het zou niet goed zijn om deze blogpost in mineur te beëindigen. God is zo trouw geweest in alle afgelopen tien jaren. Er was genoeg en er was ook nog over om te delen. Maar nu is het aan ons om onze verantwoordelijkheid te nemen en op tafel te leggen wat gezegd moet worden. Als je bij ons support team wilt aanhaken kan dat. Zeg ja en klik op de knop naar de website om je aan te melden.

Ja, ik wil voor jullie bidden en meer, ik zie dat jullie geroepen zijn, en op je plek bent in Osijek. Het werk dat jullie mogen doen onder de Roma, de theologische school. En ik wil niet dat jullie financieel zo krap zitten dat je er zorgen over hebt. Ik meldt me aan.

Ja, geef mij een stoel, ik wil ook graag aan tafel.

Als je al meedoet: Hartelijk dank! Als je wilt gift wilt uitbreiden: Hartelijk dank! Als je aan wilt haken: Hartelijk welkom en veel dank! We zijn op een hele boeiende reis samen. En het is nooit saai. Dat is tot nu toe in elk geval een gegeven feit. Je mag deze post ook doorsturen naar iemand, graag dan met een begeleidend mailtje van jou, om anderen uit te nodigen om mee te doen.