Verhuizen naar de andere kant van Europa

Cvjetkova ul. 32
31000 Osijek
Kroatië

Dit is ons nieuwe adres.

Hieronder iets meer van achter de schermen:

 

Jelle deed het leeuwendeel van het inpakken, terwijl de dozen zich steeds meer opstapelden.

Hier duidlelijk nog niet klaar. Wat ben ik blij dat dit voorbij is!

 

Bij onze tussenstop in de buurt van Linz. Heerlijk even wandelen en genieten van het feit dat je -tussenin- leeft. Wat is het hier mooi!

Judith’s selfie bij een beekje.

Nooit te beroerd om een waslijntje vast te leggen. In Oostenrijk hangt men het net zo georganiseerd op als in veel plekken in Nederland.

Terwijl we op een late oktoberdag door de prachtige Alpen reden en ervan genoten, werden we ook pijnlijk herinnerd aan de ongelijke verdeling op de wereld. Terwijl wij met moeite onze bezittingen wisten terug te dringen tot een aantal vierkante meters, waren er andere mensen die ook door Europa wilden reizen. Met ongeveer geen bezittingen, en al helemaal geen vierkante meters. Terwijl wij met 120 km. per uur over de snelwegen reden, stonden zij achter dranghekken te wachten tot ze door mochten. Ze sliepen in tenten die vanaf de snelweg goed zichtbaar waren bij de grens tussen Oostenrijk en Slovenie. We zagen honderden en honderden vluchtelingen en het laat je niet koud om de plaatjes die uit de krant inmiddels zo gewoon zijn geworden met je eigen ogen te zien. We kwamen busladingen vol tegen, buschauffeurs met mondkapjes om, tegen de geuren die zich in de bus verspreidden.

De situatie is onverminderd complex. De winter komt eraan. Het is hier een groot probleem en er zijn geen gemakkelijke antwoorden, dat is in elk geval wel duidelijk.

Stop alsjeblieft niet om voor deze mensen te bidden en ook voor hen die nog ronddwalen in hun eigen land of buurland.

Femke met haar minion tweeling, onderweg bij een tankstation -waar dan ook-

Happy Laurens !

We kwamen om een uur of drie in de middag aan en al snel volgden onze vrienden, Jan en Jan met een bus vol met onze spullen. Erg leuk dat ze dit konden doen, met dank aan de families die ze een paar dagen afstonden en ook aan het bedrijf die het busje ter beschikking stelde!

 

De eerste week van thuisonderwijs zit erop. Met het programma van school hebben we een heel goed handvat. De meiden leren mij hoe het op school gaat en ik leg het een en ander uit, en Jelle vult zonodig tijdens de koffie aan. Knap gedaan meiden! Marijke heeft twee repetities gemaakt en Judith en Femke zijn heel goed bezig. Deze week concentreerden we ons op de hoofdvakken en komende week gaan we uitbreiden. Er moest ook nog een hoop opgezet worden in huis om het leefbaar te maken.

 

 

Moe en voldaan.

Het was dankdag deze week en er is een hoop om dankbaar voor te zijn. Niet alleen hoe iedereen ons heeft geholpen met het vertrek, maar ook dat we hier zijn. Vertrekken is moeilijker dan aankomen. Inpakken is moeilijker dan uitpakken en het is mooi om te zien dat we hier ook al weer een aardig thuis hebben gekregen.

Nog een lachertje: In Linz heeft Laurens gehuild: “‘Ik wil niet naar een ver land. Ik wil niet verhuizen. “”Toen we aan waren gekomen in Osijek zei hij na twee dagen: ‘”Wanneer gaan we nu naar het andere land?”‘ (hij was hier al eerder geweest en dit was al vertrouwd voor hem.)

Hartelijke groet allemaal, welterusten en goed weekend.

Jelle, Janneke, drie naar bed gaande dames en een slapende Laurens.

Advertentie